tirsdag, september 16, 2008

Jolver forlèt sølepytten

Ja dykk skjønar vel kva bok eg siktar til no. Denne boka handlar om ein særs viktig dag i unge Jolvers liv. Han forlet heimen, og oppdagar sin seksualitet og akkurat dette har vel snart heile nasjonen fått med seg. Men eg orkar ikkje meir av denne kaklinga om pornografi og hylinga om varseltrekantar no. La alle snurpenotane segla sin eigen sølepytt!

Boka handlar og om livet i kjernefamilien, kor avhengige ungane er av foreldras kjærleik, kor kjenslevare dei er for stemninga i heimen og kor snart dei skjønar det når det er ugreie mellom foreldra. Dei er berre så heilt avhengige av dei!

Men det hender noko med Jolver i denne boka. Tilhøva mellom Jolver og foreldra vert forandra. Ho mor byrjar forstå at han Jolver tek til å få sin eigen vilje no. Og Jolver skjønar at mor skjønar det. Boka handlar altså og om frigjering. No gidd ikkje eg å mase om målgrupper og slikt, men vaksne har og nytte av å lese denne boka. Foreldre til dømes.

Det er tre år sidan sist Rune Belsvik kom ut med ei bok for born. Den siste boka var Tøddel Blisterplytt, den andre boka frå Bløygen, og ho var av det meir burleske slaget. No har forfattaren tatt i bruk eit enklare og meir strippa uttrykk. Det er heilt imponerande kor mykje han får fram med enkle setningar og få sider. Det er mykje dramatikk i denne boka!

Så no er eg spent på den neste barneboka av denne forfattaren.
  • Kjem han til å gå vidare med denne enklare stilen?
  • Kanskje lyt vi for alltid ta farvel med Dustefjerten og det vesle landet ved bekken?
  • Farvel Dustefjerten, du var no ein artig kar!
  • Time vill show!
Men altså : kvifor har guten fått det litt merkelege namnet Jolver? Har han ikkje nok anna å bale med om han ikkje skal skilja seg ut med eit så uvanleg namn? Men sjå her då, dykk! I denne vaksenboka som kom ut i fjor heiter hovudpersonen Jolver Nilsen. (Og i den boka er Jolver vorten 50 år gamal, og her har han og ting å slite med).

Faktisk er det berre 3, 2, 1 eller 0 menn som har Jolver som første fornavn. Og for dei som lurar : Det er og berre 3, 2, 1 eller 0 kvinner som har Jolver som første fornavn.

No skal eg jammen meg google Jolver. Sjå her ja: dersom eg googlar Jolver ”berre på norsk” får eg omlag 191 sider som inneheld "Jolver". Og sidan eg no er så nysgjerrig tek eg meg tid til å sjekke desse linkane. Alle handlar om ei av desse to bøkene om Jolver d.e. og d. y. !
  • Kvifor nett dette namnet?
  • Har forfattaren funne på namnet sjølv?
  • Og betyr det noko?
  • Kva dersom vi skriv namnet baklenges?
  • Då vert det Revloj
  • Nei dette vert eg ikkje klok på altså!
  • Nestemann som skal ha intervju med forfattaren lyt spørje om kva meining det er med dette namnet.
  • Elles kjem eg til å gruble meg i hel.
PS: nettstaden mammanet.no likte boka dei. ”En ærlig og naturlig fortelling om hvordan det er å være midt imellom lite barn og ungdom, om erotiske tanker, om lek og skyldfølelse. En fin bok for barn fra 8-9 år” . Ikkje noko leven om porno og kvinnesyn der i garden, altså!

Men no gidd eg ikkje linka ein drit meir!

8 kommentarer:

Der JB sa...

Bra, Eli! Bra som alltid!

elis lesebabbel sa...

Je vous remercier!

Ou peutêtre on peut se tutoyer!

Der JB sa...

Oui. On va bien évidemment se tutoyer. Et on se voit bientôt à Oslo, d'accord ? Le samedi 25 octobre, à NBU, tu seras là ? Ça me ferait tant plaisir.

elis lesebabbel sa...

Le samedi 25 octobre, je suis à Paris! Que est-ce que se passe à NBU ? J’éspere que tu aura un agréable séjour à Oslo!

Der JB sa...

Ce qui se passe ? C'est la remise du prix… You know? Celui que tu as eu il y a deux ans. Cette année, c'est ma collègue Gabriele et moi qui l'obtenons. Mais chuuut !

elis lesebabbel sa...

Ah oui! Toi et Gabriele Haefs ? Je te félicite ! Je crois que ce - est toujours un secret. Mais je promis de ne rien révéler ! Je crois que je sais ton nom aussi, j’ai cherché dans la bibliographie nationale norvegienne.

(La langue française est si belle et claire mais très difficile !)

elis lesebabbel sa...

Pokker!!
Det heter Je promets!

Der JB sa...

Oui, en effet, je crois que c'est encore un peu secret. Et, oui, la langue française, en plus d'être très conservatrice, est d'une difficulté épuisante. Mais je trouve que l'écris avec maestria !